Աշխարհացունց բացահայտմամբ, վերջին հետազոտությունը, որը կիրառել է առաջատար ռենտգենյան մեթոդաբանություն, հնարավոր է՝ խարխլել է երկար տարիների համոզմունքները Թուրինի Սրբաշորի ծագման վերաբերյալ։ Այս հնագույն սպիտակեղեն կտորը, որը հաճախ համարվում է Հիսուս Քրիստոսի դագաղային շոր, տարիներ շարունակ եղել է ինտենսիվ գիտական ուսումնասիրությունների առարկա։ Թեև 1988 թվականին ռադիածխածնային տարեթվագրումը առաջարկում էր Սրբաշորի միջնադարյան ծագում (1260-1390 թթ․), կասկածի տակ դնելով դրա իսկությունը, նոր իտալական ուսումնասիրությունը ներկայացնում է այլ ժամկետ՝ դրա ստեղծումը տեղավորելով մոտ 55-74 թթ․։
Կիրառելով լայնանկյուն ռենտգենյան ցրման մեթոդ (WAXS), որը ոչ ինվազիվ մեթոդ է և պահանջում է ավելի փոքր նմուշներ՝ համեմատած սովորական ռադիածխածնային տարեթվագրման հետ, հետազոտողները գտել են, որ սպիտակեղենի թելերը կարող են շատ ավելի հին լինել, քան նախկինում ենթադրվում էր։ Այս բացահայտումը մարտահրավեր է նետում 1988 թ.-ի ածխածնային տարեթվագրման արդյունքներին՝ նորից վառելով քննարկումները Սրբաշորի հնարավոր կապի մասին Քրիստոսի դարաշրջանի հետ։
Չնայած այս հայտնագործությանը, Թուրինի Սրբաշորը մնում է առեղծված, իսկ դրա իսկությունը շարունակվում է թեժ քննարկվել։ Շորի վրա հայտնաբերված խաչված մարդու կերպարը երկար տարիներ շփոթեցրել է մասնագետներին, և դրա ստեղծման եղանակը դեռևս հստակ չէ։ Այս վերջին ուսումնասիրությունը խորացնում է առեղծվածը՝ ակնարկելով, որ Սրբաշորի հնարավոր ծագումը կարող է համընկնել դրա ենթադրյալ պատմական ժամանակաշրջանի հետ։ Այնուամենայնիվ, անհրաժեշտ է հետագա հետազոտություն՝ այս արդյունքները հաստատելու համար, ընդունելով, որ այս արտեֆակտը շարունակում է դուրս մնալ սովորական պատմական և գիտական ըմբռնումներից։
