Վերջին տարիներին Երկրի ցածր ուղեծրում (ԼԵՕ) արբանյակների թիվը կտրուկ աճել է։ Սա գիտական համայնքին ստիպում է նոր մոտեցումներ փնտրել տիեզերական երթևեկության մոնիթորինգի և կառավարման համար, քանի որ գոյություն ունեցող GPS համակարգերը միշտ չէ, որ հուսալի կամ մատչելի են։
Այս խնդրի լուծման համար Լոս Ալամոսի ազգային լաբորատորիան մշակել է «Տիեզերական սպիդոմետրը», որը կարող է չափել արբանյակների արագությունը ԼԵՕ-ում։
Այս կոմպակտ ու տնտեսող սարքը կարող է շարունակաբար տրամադրել արագության տվյալներ, ինչը հատկապես կարևոր է ուղեծրերի ծանրաբեռնվածության և հնարավոր բախումների վտանգի պայմաններում։ Արբանյակների վրա տեղադրվելով՝ սպիդոմետրը թույլ է տալիս տիեզերական գործակալություններին և առևտրային օպերատորներին կանխատեսել արբանյակների դիրքը և իրականացնել անհրաժեշտ ուղեծրային մանևրներ՝ խուսափելու համար բախումներից, այդ թվում՝ տիեզերական աղբի հետ։
Տեխնոլոգիան հիմնված է լիցքավորված մասնիկների հոսքի (իոնների և էլեկտրոնների) չափման վրա, որոնք բախվում են տիեզերանավի առջևի և հետևի մասերին։ Այս մեթոդը նման է դիտարկմանը, թե ինչպես են անձրևի կաթիլները ընկնում մեքենայի ճակատային և հետևի ապակիներին։
Այս մոտեցումն ապահովում է արագության շարունակական հետևում, նույնիսկ գեոմագնիսական փոթորիկների ժամանակ, երբ GPS-ի ազդանշանները կարող են անվստահելի լինել։ Բացի այդ, սպիդոմետրը կարող է օգտագործվել այլ մոլորակների մթնոլորտ մուտք գործող օբյեկտների մոնիթորինգի, տեղական տիեզերական միջավայրի ուսումնասիրության և ճառագայթման մակարդակի չափման համար։
